اهمیت رویکرد و نگرش

من قبلا جایی شنیده یا خونده بودم و می‌گفتم که "گاهی واکنشی که ما به یه اتفاق داریم، از خود اون اتفاق مهم‌تره." اگر نخوایم این حرف رو ادبی کنم، باید بگم که رویکرد(approach) و نگرش(attitude) آدم‌ها خیلی اهمیت داره. در صورتی که نگرش ما به‌ترین بودن باشه، این‌که یکی توی دنیا هست که در رشته(field) تخصصی‌مون از ما به‌تره می‌تونه موجب ناراحتی‌ و ناامیدی و افسردگی بشه که "چرا من شبیه به اون نیستم؟" در عین حال، به‌تر بودن یا بالاتر بودن جایگاه اون شخص می‌تونه الهام‌بخش باشه. به این صورت که من جست‌وجو کنم تا متوجه بشم دانشگاه‌های برتر در حیطه دندون‌پزشکی روی چه چیزهایی برای آموزش تاکید دارن، این‌که ژورنال‌های معتبر روی چه تکنیک‌ها و روش‌ها یا موادی تحقیق می‌کنن، این‌که رشته‌ی من از کجا شروع شده و به کجا داره می‌ره. رویکرد فردی که کتاب‌های تخصصی رو  این بار با هدف یادگیری و نه پاس‌شدن و نمره گرفتن مجددا مطالعه می‌کنه، کتاب‌هایی که مرتبط با اون موضوع هستن اما در اون دوره تدریس نمی‌شدن یا حتی کتاب‌های غیرتخصصی اما مرتبط با همین رشته رو می‌خونه، می‌تونه دید وسیع‌تری رو براش شکل بده و به رشد و موفقیت‌ش کمک کنه. در یک ویدئویی، به چنین رفتارهایی having the Ivy League mentality while not being there می‌گفت. آدم برای داشتن این ذهنیت (mentality) به dedication نیاز داره.

جرقه این مطلب زمانی زده شد که داشتم چند اپیزود از سریالی که اخیرا مشغول دیدن‌ش بودم رو در اپلیکیشن TV Time ثبت می‌کردم و متوجه شدم سومین فصلِ انیمه‌ای که اقتباسی از بازی مورد علاقه‌ام بوده(DOTA: Dragon's Blood)، قراره پنج‌شنبه پخش بشه. فصل اول و دوم رو کمی در ذهن خودم مرور کردم و یادم به یادداشتی افتاد که مدت‌ها قبل حین تماشای سریال نوشته بودم: رفتارهایی که Invoker داره، مطالعه‌ی زیاد و با آرامش و فروتنی پاسخ‌دادن‌هاش رو دوست دارم.

تماشای شخصیت‌های مختلف در کتاب‌‌ها، سینما و زندگی واقعی که چنین خصوصیتی دارن، من رو به وجد می‌آرن و به‌م انرژی می‌دن و البته اون فرد رو هم در ذهن من موندگار می‌کنن.

مثل Sean Brock در Chef's Table وقتی که برای به‌ترکردن وضعیت رستوران‌ش 10 ماه رو بدون وقفه و تعطیلات کار می‌کنه:

I was insane about learning, about trying to master my craft.

و یا Mashama Bailey، زمانی که برای یادگیری آشپزی سعی داره تا گذشته رو به شکل کامل بررسی کنه.

I started reading all cook books to learn about all African-American chefs in this country. Who was cooking before me in this environment and what can I learn from them?

فرقی نداره داستان جادویی مربوط به هری پاتر باشه که لرد سیاه برای جست‌وجوی دانش ممنوعه مدت‌ها مطالعه کنه و مهارت خودش رو به‌تر کنه و شاهزاده دورگه برای یادگیری به‌ترین روش ساخت معجون‌ها بارها آزمون و خطا کنه تا به روش ایده‌آل دست پیدا کنه یا داستان آشپزی Shokugeki no Soma باشه که ōmaS و Akira و Ryō برای یافتن به‌ترین شیوه پخت تا خود صبح بیدار بمونن و به‌ترین ترکیب ادویه‌ها رو پیدا کنن.

طبیعتا در این‌جا برای پیچیدنِ نسخه‌ی موفقیت این‌ها رو ننوشته‌ام، چرا که موفقیت فقط به تلاش وابسته نیست و عوامل زیادی در اون دخیل هستن.

 

* تصویر ابتدایی مربوط به شخصیت Flashy Flash در مانگای One-Punch Man هست که صحبت‌ش بی‌ارتباط به چیزهایی که تا الان نوشته‌ام نیست. عکس رو در اواسط سال 2019 گرفته‌ام.